Thylamys Gray, 1843 - debelorepi oposumi
Thylamys je rod oposuma familije Didelphidae. Sve vrste osim T. macrurus magacioniraju mast u svom repu. Ženke ne poseduju marsupijum (torbu).
Thylamys cinderella Thomas, 1902
Pepeljasti debelorepi oposum nalazi se na severu Argentine i jugu Bolivije, na istočnim podnožjima Anda. Leđna strana je sivo braon do tamnobraon boje. Trbušna strana je siva osim grudi koje su bledo krem boje. Razlikuje se od Thylamys sponsorius po dobro razvijenim postorbitalnim grebenima.
Thylamys citellus Thomas, 1912
Nedavno je dobila status vrste. Nalazi se u vlažnom pampaskom ekoregionu u Argentini. Naseljava sezonski plavljene šume i livade.
Thylamys elegans (Waterhouse, 1839)
Nalazi se u Čileu, možda i u Argentini od nivoa mora do 2500 m nadmorske visine. Telo ovog oposuma meri do 121 mm, a rep do 142 mm. Boja krzna varira, ali obično od svetlo sive do svetlo smeđe. Ventralna strana je bela sa primesama sive i žute boje. Oko očiju imaju taman okvir. Ženke imaju 19 sisa. Leglo broji 8-20 mladih. Uglavnom se hrane artropodama (insekti, pauci) i njhovim larvama, ali i plodovima, sitnim kičmenjacima i verovatno lešinama.
Thylamys fenestrae Martin, 2009
Ranije klasifikovana u okviru vrste T. pallidor. Nalazi se u centralnoj Argentini, u nekim zaštićenim oblastima. Naseljava sušne šume i pampaske oblasti.
Thylamys karimii Petter, 1968
karimijev debelorepi oposum je endemit centralnog i severoistočnog Brazila, gde se nalazi u ceradu i katingi. Dužina tela meri oko 95 mm, a rep 70 mm. Veomaje sličan vrsti T. pallidor. Ranjiva vrsta.
Thylamys macrurus (Olfers, 1818)
Paragvajski debelorepi mišoliki oposum nalazi se u šumskim oblastima Brazila i Paragvaja. Dužina tela meri do 130 mm, a repa do 150 mm. Veći deo krzna je sive boje, rameni predeo riđe sive boje, a trbušna strana krembela. Crni prstenovi okružuju oči. ne postoje dokazi da ova vrsta magacionira mast u repu. Skoro da je ugrožena vrsta.
Thylamys pallidior (Thomas, 1902)
Belotrbuhi debelorepi oposum nalazi se u Argentini, Boliviji, Čileu i Peruu.
Telo meri 73 do 105 mm, a rep 90 do 115 mm. Adulti teže između 13 i 39 grama.Krzno je na gornjim delovima svetlo cimetbraon, a trbušna strana bela. Takođe ima tamne prstenove oko očiju. Per je prehenzilan.
Naseljava aridne i semiaridne sredine od nivoa mora do 4,500 m nadmorske visine, od obalskih pustinja Perua, preko Anda i planinskih pustinja do patagonijskih stepa Argentine. Uopšteno, naseljava kamenitu sredinu sa malo biljnog pokrivača, ali se može naći i u suvim šumama ili trnovitim žbunjacima.
Imaju dobru penjačku sposobnost, mada veći deo vremena provode na zemlji. Gnezde se u drveću, žbunju, kamenju. Iako ne hiberniraju tokom zime, ulaze u stanje torpora (pad fiziološke aktivnosti) ako temperatura padne ispod 15 °C, i stoga mogu biti inaktivni tokom većeg dela zimskog perioda.
U divljini, retko piju vodu, prilagođeni na opstanu na vodi iz hrane. Hrane se nizom insekata i pauka. Hrane se i lišćem i semenjem, a ponekad i miševima i gušterima. Njihovi najveći predatori su sove.
Veruje se da se pare i do tri puta godišnje, ali rađaju jednom ili dvaput. Leglo broji do 15 jedinki. U zatočeništvu žive do 18 meseci.
Thylamys pulchellus Cabrera, 1934
Ranije klasifikovana kao T. pusillus.Nalazi se u centralnoj i severnoj Argentini. Nalazi se u nekim zaštićenim oblastima. Naseljava miks livada i kserofitnih šuma Čako regiona.
Thylamys pusillus (Desmarest, 1804)
Obični debelorepi oposum nalazi se u Argentini, Boliviji, Brazilu i Paragvaju u čako i andskim podnožjima. Telo meri 90 do 134 mm. Dorzalna strana je braonkasto siva a ventralna žućkasto bela. Rep često nema deponovanu mast.
Thylamys sponsorius Thomas, 1921
Argentinski debelorepi oposum nalazi se na istočnim podnožjima Anda u severnoj Argentini i južnoj Boliviji. Dorzalna strana je sivobraon do tamnobraon boje, a ventralna bela osim žućkastih grudi. Razlikuje se od Thylamys cinderella po postorbitalnim grebenima. Thylamys cinderella ima dobro razvijene postorbitalne grebene i kod mladih i kod adulta, koji se protežu lateralno iza očnih orbita. Samo adulti Thylamys sponsorius imaju potpuno razvijene postorbitalne grebene i oni se ne protežu lateralno iza očnih orbita.
Thylamys tatei Handley, 1957
Tejtov debelorepi oposum nalazi se na nadmorskim visinama od 300 do 3,000 m duž obala centralnog Perua. vrsta ima najseverniju rasprostranjenost u okviru roda. T. pallidor mu je veoma sličan.
Thylamys velutinus Wagner, 1842
Patuljasti debelorepi mišoliki oposum je endemit Brazila gde se nalazi u staništima cerada i katinge. Telo meri u proseku 173 mm dužine, a rep 78 mm. Ishranu čini 44% artropoda; 75% životinjskih komponenti.
Thylamys venustus Thomas, 1902
Nalazi se u šumama severne Argentine i južne Bolivije. Dorzalna strana je cimet braon boje, ventralna je siva.
